Στην πατρίδα μου είχα γνωστά σημεία αναφοράς: Ήξερα πού να πάω, τι να κάνω και γνώριζα πολλούς ανθρώπους. Αυτό με έκανε να νιώθω ασφάλεια και ότι ανήκα κάπου. Όταν έφυγα, έφυγε και αυτό το συναίσθημα μαζί. Κάποιες φορές είχα την εντύπωση ότι δεν μπορούσα να ελέγξω πλήρως την κατάστασή μου. Ένιωθα χαμένος, επειδή στην αρχή όλα τα μέρη και οι άνθρωποι ήταν κάτι το καινούριο για μένα. Σιγά σιγά, όμως, άρχισα να ανακτώ την αυτοπεποίθησή μου και τον προσανατολισμό μου. Εξοικειώθηκα με τα μέρη, τους ανθρώπους γύρω μου, τα έθιμα και τους κανόνες του νέου τόπου, και αυτό με έκανε να νιώθω πιο ασφαλής και με βοήθησε να οργανώσω τη ζωή μου στη νέα χώρα.