Σιγά σιγά, διαφορετικοί άνθρωποι που γνώρισα από τη στιγμή που ήρθα στη νέα χώρα έγιναν πραγματικοί φίλοι μου και αποτελούν πλέον τη νέα κοινότητά μου, σαν δεύτερη οικογένεια. Στην αρχή ένιωθα πολύ μόνος και το να έχω νέους φίλους με βοήθησε να ξεπεράσω τη μοναξιά μου. Δεν ήταν εύκολο, γιατί ορισμένες φορές αντιμετώπισα ρατσιστικές συμπεριφορές, αλλά γνώρισα και πολύ καλούς ανθρώπους. Μαζί τους ένιωθα χαρούμενος και ότι είχα μια συντροφιά που είναι το βασικό στοιχείο για να νιώθεις άνετα στη νέα χώρα, σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Αυτή η νέα κοινότητα με έκανε να νιώθω ότι είμαι προστατευμένος, γιατί ήξερα ότι μπορώ να βασιστώ πάνω τους σε περίπτωση ανάγκης. Συγχρόνως, όμως, βοήθησα και εγώ με τη σειρά μου άλλους ανθρώπους.